Carta aberta aos lectores baroncelianos de "Barro de Medellín"

Estimado/a lector/a:

O libro que tes entre mans, aínda que o poida parecer, non é unha desas historias relambidas de nenos que describen a indixencia case con pracer.

Si, no mundo existe a pobreza. A miseria radical afecta a dous terzos da humanidade, ambientada no que os xeógrafos deron en chamar tan pomposa como eufemisticamente "países en vías de desenvolvemento". O exemplo que temos aquí son as barriadas paupérrimas de Santo Domingo Savio, en Medellín (Colombia), pero por extensión poderían estar en calquera das cidades de crecemento incontrolado que salpican toda a xeografía da pobreza.

Pobreza material coa súa consecuencia inmedianta de pobreza moral: alcoholismo, violencia paterno filial, ausencia de referentes éticos... Pero, insisto, Barro de Medellín non é unha desas historias relambidas. A narración viaxa con frenética axilidade desde a desgarradora realidade material cara a outra realidade, desta volta inmaterial, menos hostil e esperanzadora: a amizade como valor supremo, a evocadora beleza dunha barriada espallada a lombos dun outeiro desde o que é posible albiscar, ao lonxe, os paraísos perdidos. Aí atopamos o libro, as historias e a literatura como metáfora redentora: a biblioteca de Santo Domingo Savio transformada nunha sorte de reformatorio sen cadeas...

Amigo lector, alumno ou alumna do Castro de Baronceli, que non che aflixa a historia. Ao mergullarte nestas páxinas, transcende o seu envoltorio e recréate na mensaxe que che está trasladando. Lembras a pasaxe na que o Camilo, rexeitado da casa por non poder levarlle ao energúmeno de seu pai a consabida botella de augardente, ten que durmir enchoupado nun vertedoiro? Alí, nese intre de soidade e saudade o noso heroe atopa algo que lle vai salvar a vida: descubre o pracer da lectura, sente a tenrura, a solidariedade da amizade (Andrés).

Polo demais, beizón ao Clube de Lectura por ten tanta sensibilidade á hora de ben aconsellarvos nos vosos inicios como lectores adultos.

Despídese con agarimo,
X. (un lector baronceliano)